Józef Sułkowski. Żołnierz i patriota z krwi i kości.

Józef Sułkowski. Żołnierz i patriota z krwi i kości.  Adiutant w armii Napoleona. Walcząc u boku przyszłego cesarza nieustannie myślał o wolnej Polsce. Poznanie jego życiorysu może zmotywować do działania w szare jesienne po

Należał do osób, które miały – mówiąc współczesnym językiem – pod górę (i to ogromną!). Zagadką pozostaje do dziś data narodzin mojego bohatera, lecz historia zna sporo takich przypadków i nie to go wyróżniało. Tak czy owak nie należy bezgranicznie ufać Wikipedii, która nie poddaje wątpliwości daty roku urodzenia, rozważając jedynie dzień narodzin. Sporym problemem dla młodego chłopaka była niepewność odnośnie rodziców. Obecnie wydaje się nam to trudne do zrozumienia, lecz w rodzinie Sułkowskich takie sytuacje zdarzały się często. Podrzucano bądź podmieniano dzieci na bardziej prosperujące. Chętnych poznania szczegółów młodzieńczych lat syna dwóch ojców i trzech matek odsyłam do pracy Mariana Brandysa Oficer największych nadziei.

Przystojny i wykształcony marzył o wielkiej karierze żołnierza. Wykazywał się niesamowitą odwaga i walecznością. Warto zaznaczyć, iż był kreowany na możliwego następcę Napoleona, co wpłynęło na chłodne relacje między nimi. Różniły się także ich poglądy polityczne. Mimo to byli sobie potrzebni. Sułkowski podziwiał i wręcz nienawidził swego wodza jednocześnie. Nie pochwalał wielu decyzji wodza, a z drugiej strony z niezwykłą pasją podziwiał jego zdolności wojskowe. Sułkowski okazał się niezbędny podczas słynnej wyprawy egipskiej. Znający język arabski oraz interesujący się działaniami naukowymi był idealnym kandydatem, wyróżniającym się od pozostałych oficerów głównie kontaktami z uczonymi. Pozostając jeszcze przy poglądach politycznych, warto pamiętać, że znajdował się Józef po drugiej stronie Jana Henryka Dąbrowskiego, znanego z Hymnu Polski. Sułkowski widział siebie jako głównodowodzącego legionami, mimo sukcesów, nie dostał tego zaszczytnego stanowiska. Relacje Józefa są także dowodem, że konflikty polityczne nie są charakterystyczne tylko w wieku XX.

Omijały go awanse służbowe, walka o wolną ojczyznę nie przynosiła efektów, lecz nie poddał się do samego końca. Mimo beznadziejnych sytuacji nie odpuszczał. Jego śmierć była dopełnieniem przeciwności losu. Zginął podczas wspomnianej wyprawy egipskiej. 11 sierpnia został parokrotnie trafiony z pistoletu oraz pocięty szablami podczas krwawej bitwy z miejscową konnicą. Cały w opatrunkach i okropnych niezagojonych ranach, zaangażował się w działalność intelektualną, np. odbudową kanału sueskiego, napisał kilka utworów.

Zmarł 22 października, zamordowany przez tubylców, którzy nie mieli pojęcia, iż rzekomy francuski najeźdźca zamierzał walczyć o poprawę bytu swoich oprawców, podobnie jak oni pragnął wolnego narodu.

Warto odwiedzić Zamek w Rydzynie wraz z parkiem, w którym wychował się bohater. Rezydencji strzegą kamienne sfinksy, które skłaniają do refleksji nad młodym Sułkowskim , który odszedł z tego świata w pobliżu prawdziwego Sfinksa.

Gołembka Mateusz

Korzystałem z:

M. Brandys Oficer największych nadziei, Warszawa  1969,

A. Manfred Napoleon Bonaparte, Warszawa 1980